آيين ها و سنتهاي روستا
هويت هر قوم با تقويت آيين ها و مراسمهاي سنتي آنها پايدار و ماندگار خواهد ماند و نشان خواهد داد كه آن ملت يا قوم در چه حدي از تمدن بشري در قرون گذشته قرار داشته اند و تقويت اين فرهنگ بي هويتي و تمايل به فرهنگهاي عاريتي بيگانگان را از بين خواهد برد.
آيين و رسومي كه در گذشته در اين سرزمين يعني دره نور انجام مي گرفته از آيينهاي اصيل ايراني بوده و سواي آن يك سري آيين هاي محلي هم داشته اند كه نشان از فرهنگ و تمدن غني آنها بوده است وبا تحقيق و برسي آيين هاي دو دره نور و كجور كه اكثر مردم انها از نسل ساسانيان مي باشند نشان داده كه آنها بي كم و كاست آيينهاي چند هزار ساله ايراني را آنچنان كه اجدادشان انجام مي داده اند اجرا مي كردند مانند عيد نوروز ، شب سيزده تير ماه فرس قديم ، شب يلدا و …اما ما بيشتر در اينجا به برخی آيينهاي مخصوص و محلي اشاره نموده و مختصري هم از آيينهاي ملي را اشاره خواهيم كرد.
۱-آیینهای سنتی
الف – مراسم سيوبوم
اين آيين نشان از يك همت و همكاری تنگاتنگ اجتماعي و فرهنگ زيباي پيشرفت همگانی و همكاری يكپارچه روستايي مي باشد به طوري كه هر گاه كه يكي از اهالي مي خواست خانه يا بنايي بسازد در ابتداي شروع همه در كندن پايهها همكاري كرده و قرباني مي نمودند همچنين خانوادهها و نزديكان مجمع هايي از تنقلات ، شيرينيجات را به عنوان كادو به بناي ساختمان هديه مي دادند .
وقتي بنا به سقف مي رسيد براي سقف زدن يك روز قبل مصالح را آماده و بعد همه اهالي را خبر مي كردند در روز كار صاحب كار صبحانه اي مفصل براي همه تهيه مي كرد و بعد از صرف صبحانه همگي مشغول به كار مي شدند و با همكاري هرچه تمامتر تا ظهر همان روز سقف خانه را مي زدند . در طول كار قرباني كرده و همه افراد را كباب ميهمان مي نمودند و ظهر هم نهار را صرف و همگي بدون هيچ چشمداشتي به خانههاشان مي رفتند و اينگونه بناي ساختمان يكي از اهالي تكميل مي شد .
