هر ساله ميانه­های فصل بهار گوسفندان به طور شبانه روزي در نقاطي از كوه مستقر مي شوند و چند روز بعد از اينكه گوسفندان به كوه رفتند روزی را به نام “ايار” در نظر مي گرفتند  و در طي اين چند روز قبل از ایار شير گوسفندان را مخصوص استفاده در روز ايار كره ، ماست و پنير تهيه می­نمودند روز قبل از آن هم يك گوساله خريداری كرده و گوشت آنرا براي روز مراسم پخته و آماده و آنها را در روز ايار به همراه ديگر غذاها تقسيم مي­كردند در اين روز برخي با خود آرد و برنج می­آورده و همانجا غذا تهيه مي­نمودند. دامداران گوسفندان خود را در دو نوبت(دُوم) صبح و بعد از ظهر مي­دوشيدند و در هر دفعه شير را پيمانه مي زدند تا در ادامه سهم هر كس براي بردن شير مشخص گردد بعد از تعيين شير صبح،  هر كس كه شيرش از همه بيشتر و به اصطلاح سر شير مي شد يك گوسفند قرباني كرده و همانجا گوشتش را بين مردم تقسيم مي كرد . ما بين دو نوبت دوشيدن، گوسفندان به الاش(گرمچر) مي رفتند و در اين فرصت خوانواده­ها و بچه­ها مشغول بازي و تفريح مي شدند و يا به فعاليت هاي ديگر مي پرداختند به طور كلي اين مراسم هر ساله شكوه خاص و طرفدارن بسياري داشته است به طوري كه افراد متفرقه هم در آن شركت مي كردند.